De communicatie tussen de hersenen en het lichaam is bij Markus verstoord: een zogeheten 'conversiestoornis'. Dat betekent dat hij minder spierkracht heeft, soms duizelig is en schokkerige bewegingen maakt waarover hij geen controle heeft. “Mijn benen doen iets anders dan ik wil, het is net alsof iemand mij met een afstandsbediening bedient”, aldus de Amersfoorter.

De ziekte is progressief en komt zeer weinig voor. Veel mensen weten daarom niet wat de ziekte inhoudt en lijken het niet serieus te nemen. Daar is Markus het afgelopen jaar de dupe van geworden. Zijn herhaaldelijke aanvragen voor een geschikte rolstoel werden niet gehonoreerd, omdat hij al een rolstoel had. Markus werd van het kastje naar de muur gestuurd, zonder dat zijn psycholoog of ergotherapeut inspraak hadden.

De maat was al snel vol. Tijdens de bijeenkomst 'Gesprek met de stad’, waar inwoners van Amersfoort konden spreken met politici, liet Markus weten dat de gemeente te veel bezig is met bureaucratie in plaats van met patiënten zelf. Raadslid Hans van Wegen nam het voor Markus op en regelde alsnog een lichtgewicht rolstoel die voor hem is aangepast. Van Wegen spreekt er schande van dat Markus meer dan een jaar heeft moeten wachten. Als het aan hem ligt, komt er in het gemeentehuis van Amersfoort een loket voor een casemanager die meteen zaken afhandelt na het ontvangen van een medische verklaring van een patiënt.

In zijn gloednieuwe ‘Quikie Helium’ kan Markus weer normaal vooruit. Een vervelend jaar waarin hij soms kruipend door zijn huis moest, is eindelijk voorbij.

Door: Redactie Nationale Zorggids